آواز شماره چهارده: بيات ترک (1)
شروع اثر با صداي علياکبر شهنازي (فرزند چهارده ساله ميرزا حسينقليخان) آغاز ميشود. او ميگويد: " استدعا ميکنم، آقاي جناب اين بيات ترک را با بنده همراهي کنيد". اين قطعه و آواز افشاري (آواز شماره سه) همان آثاري هستند که استاد شهنازي سالها بعد در مصاحبهاي با هوشنگ ابتهاج (سايه)، به خاطرات پيرامون ضبط آن اشاره کردهاست. وي در آن مصاحبه از تمرينات فشرده پيش از ضبط و خوشحالي وصف ناپذير پدرش، هنگامي که صفحه گرامافون او را شنيده، ميگويد و سپس از شيوه خوانش جناب دماوندي تعريف ميکند.
استاد داريوش پيرنياکان در اين زمينه نقل کرده که هر زمان در کلاسها از اين صفحه صحبت ميشد، اين جمله تکيه کلام استاد شهنازي بود: "آن وقتها جناب خيليخوب ميخواند."


جناب دماوندی
خواننده

علی اکبر خان شهنازی
نوازنده تار
متن آواز بیات ترک 1
گفتَمَش سير ببينم مگر از دل برود
آن چنان پاي گرفتَست که مشکل برود
