در این مراسم که چهره های نامداری چون مهدی فلاح، معصومه مهرعلی، مظفر شفیعی، مجید درخشانی، حمید باستانی پاریزی و بسیاری از هنرمندان ایرانی حضور داشتند، ابتدا آثاری از هنرمندان حال حاضر موسیقی ایران برای حاضرین پخش شد و سپس مجری برنامه، جناب آقای عباس سجادی با لحن تاثیرگذار خود بزرگداشت را آغاز نمود. ایشان با اشاره به نقش خانواده جناب دماوندی نسبت به پاسداشت و ترویج هنر این موسیقیدان که اکنون بیش از نیم قرن از پرواز او می گذرد، جملاتی را در وصف بزرگان تاریخ معاصر موسیقی کشور ایراد نمود.

سپس خلاصه ای از مستند جناب دماوندی، به نویسندگی و کارگردانی کیان فلاحی (نتیجه جناب دماوندی) به نمایش درآمد. این مستند تاریخی که براساس اسناد دست اول خانوادگی، آرشیوهای صوتی و تصویری وسیع و نایاب، ساعت ها مصاحبه با چهره های مهمی نظیر حسین خواجه امیری، علی اکبر شکارچی، داریوش طلایی، حمید متبسم، علی جهاندار، معصومه مهرعلی، داریوش پیرنیاکان، مظفر شفیعی، سیف الله محمدیان، مهدی فلاح، حمیدرضا نوربخش، سلمان سالک، محبوبه گلزاری، فرهاد کیاماری، حبیب حسینی و بسیاری از افرادی که در دوران حیات جناب دماوندی با ایشان آشنا بوده اند، پس از حدود هفت سال پژوهش و گردآوری و تحلیل اطلاعات در مورد بیوگرافی جناب دماوندی ساخته شده است.

پس از نمایش نسخه کوتاه فیلم مستند و استقبال گرم تیم سازنده مستند توسط تماشاگران، نوبت به سخنرانی استاد سلمان سالک، آهنگساز، نوازنده و مدیرعامل آکادمی آوای مهربانی رسید. ایشان به تحلیل دلایل ناشناخته ماندن جناب دماوندی در دفتر موسیقی ایران پرداخت. او از علاقمندی خوانندگان معاصر به شیوه آواز این هنرمند گفت و سپس به این نکته اشاره کرد که تا پیش از ساخت فیلم مستند و انتشار کتاب جناب دماوندی، افراد بسیاری حتی در حوزه تخصصی موسیقی، صدای جناب را با حسین طاهرزاده اشتباه می گرفته اند.

در ادامه کیان فلاحی، نتیجه جناب دماوندی که با همکاری خانواده، پژوهشگران و موسیقیدانان بسیاری موفق به ساخت مستند زندگینامه پدرپدربزرگش در قالب مجموعه ای هشت قسمتی شده است، پشت میکروفون حاضر گردید. وی با اشاره به اینکه سرمایه واقعی ما ایرانیان، فرهنگ و ادب غنی پارسی است و نه مخازن نفت و گازمان، به دشواری ها و ناملایمات دوران تولید فیلم پرداخت. او با سخنان کوتاهی از انگیزه‌اش برای به نتیجه رساندن این کار گفت و تأکید کرد که این اثر، ادای دینی به پدربزرگش و همه هنرمندانیست که سال ها برای اعتلای فرهنگ ایران زمین کوشیده اند. کیان فلاحی به این موضوع اشاره داشت که اگر جناب دماوندی در آن جمع حاضر بود، بدون شک به نقش بانوان در آواز اشاره می کرد و از امید به آینده سخن می گفت. او در پایان سخنرانی خود به صحبت هایی که پدربزرگش، موسی فلاحی سال ها قبل بیان کرده بود اشاره کرد و صحبت هایش را با این شعر از صائب تبریزی به پایان رسانید:

گمان مبر که اگر بگذری جهان بگذشت

هزار شمع بکشتند و انجمن باقیست