شیخ محمد علی دماوندی (میرزای معلم)

جناب دماوندی؛ یادگار میرزای معلم

شیخ محمد علی دماوندی، هم‌ زمان با آموزش شاگردانش در مدرسه صدر که در محله بازار تهران و در سمت غربی جلوخان مسجد شاه قرار داشت، به پاس سال‌ها همکاری با دوست دیرینش، مدتی به تعلیم و تربیت فرزندان مراد میرزا به نام های ابوالفتح میرزا حسام‌السلطنه (مویدالدوله) و ابوالنصر میرزا حسام‌السلطنه پرداخت. شایان ذکرست که آنان سال ها در دوره مظفرالدین شاه و محمدعلی شاه قاجار حکومت استان‌های خراسان، اصفهان، خوزستان، گیلان، کردستان و تهران را برعهده داشتند.

میرزای معلم دو دختر و سه پسر به نام‌های معصومه، فاطمه، حسین، محمد و جعفر داشت. در آن زمان که بیشتر مردان در جامعه ایرانی زندگی چند همسری داشتند، پدر جناب دماوندی تا پایان عمر خود به یگانه همسرش، یعنی سکینه خانم متعهد ماند. همان بانویی که در برابر ناصرالدین شاه قاجار، که هنگام سفر مازندران چند روزی را در دماوند سپری می کرد، چنان با صدایی استوار و بلند از اوضاع مملکت خرده گرفت که هنوز هم داستان اعتراض وی به سلطان صاحب قران در حضور مردم و همراهان شاه، نقل محافل محلی است. همین نحوه نگرش میرزای معلم و همسرش در دوره حیاتشان بود که او را از سایرین متمایز می کرد.

شاید نگاه متفاوت شیخ محمد علی دماوندی و همسر او نسبت به مسائل اجتماعی، سیاسی و طبع لطیف آنان بود که بعدها چنان بر فرزندشان، یعنی جناب دماوندی تاثیر گذاشت که او را به یکی از خوانندگان برجسته و صاحب سبک تاریخ موسیقی سنتی ایران تبدیل کرد. انسانی که فقط یک هنرمند موفق نبود و هرگز از مسیر هنر درآمدی بدست نیاورد. فردی که واقعاً هنر را فقط برای هنر می خواست و تمام درآمد حاصل از کنسرت هایش را صرف امور خیریه،  نظیر ساخت مدارس، بهداری ها، کمک به بینوایان و تامین مایحتاج قشون نظامی کشور می کرد.