اجرای خصوصی جناب دماوندی ضبط 1332

آخرين يادگار از آواز جناب دماوندي در سال 1332 خورشيدي و در يک ميهماني خصوصي با حضور جمعي از موسيقيدانان وقت، مانند سيد حسين طاهرزاده، ابوالحسن‌صبا، حسين قوامي، سليمان امير قاسمي، نورعلي‌خان برومند، غلامرضامرشد‌ورزنده و ديگر هنرمندان برجسته آن دوره بر روي يک صفحه آلومينيومي ماندگار گرديد.

 اين نوع صفحات که در اوايل دوره پهلوي دوم به ايران وارد شدند، داراي ظرفيت و زمان ضبط صداي بيشتري نسبت به نمونه هاي قبل از خود بودند. دقيقاً به همين دليل، اين صفحه که فقط يک نسخه از آن وجود دارد، طولاني‌ترين اثر برجاي مانده از آوازهاي جناب دماوندي به حساب مي‌آيد. صداي تشويق حاضران در ميهماني که هنگام اوج گيري صداي خواننده شنيده مي‌شود، از نکات جالب اين اثر است.

 آن روز جناب دماوندي شعر مشهوري از مولانا را انتخاب کرد تا در سن هشتاد و يک سالگي با همراهي سنتور رضا‌خان ورزنده و سه تار نورعلي‌خان برومند، اثري زيبا در دستگاه بيات ترک خلق شود. شايان ذکرست که در آن ميهماني سيد حسين طاهرزاده آواز خواند و صدايش بر روي ديگري از اين صفحه ضبط شد تا بتوان نتيجه گرفت که اين اثر، شاهدي زنده بر دوستي ريشه دار آن دو هنرمند برجسته آواز سنتي ايراني است.